NDT BOBATH JAKO METODA FIZJOTERAPII DZIECI
Metoda NDT- Bobath jest jedną z głównych metod stosowaną w rehabilitacji dzieci i dorosłych. Istotę terapii stanowi postawienie pewnych, określonych celów krótko- i długo-terminowych pacjentowi. Duży nacisk stawiany jest na funkcję i analizę problemu. Stosowana jest głównie u pacjentów z problemami neurologicznymi, ortopedycznymi oraz u wcześniaków i dzieci z różnego rodzaju opóźnieniami rozwojowymi i psychomotorycznymi. Ważne jest, aby rozpocząć terapię tą metodą jak najszybciej po rozpoznaniu nieprawidłowości. W terapii NDT- Bobath elementem terapii jest również prawidłowa pielęgnacja tj.: podnoszenie, noszenie, ubieranie, karmienie czy kąpiel. Odpowiednia zabawa z dzieckiem może być również pomocna przy utrzymaniu efektu terapeutycznego. Należy także pamiętać o tym, jak ważna jest współpraca: dziecko- rodzic- terapeuta. Wszystkie ogniwa tego łańcucha powinny ze sobą grać i wspomagać się wzajemnie. Dobranie i dopasowanie odpowiedniego zaopatrzenia może nie tylko wspomagać terapię ale również być jej częścią. Poczynając od pionizatora czy ortez, kończąc na krzesełkach do karmienia czy odpowiedniej łyżeczce do jedzenia.
autor: fizjoterapeutka mgr Ilona Sambor
NDT BOBATH JAKO FIZJOTERAPIA DOROSŁYCH
Jest to skuteczna terapia m.in. pacjentów po udarze, po urazie mózgu, po pęknięciu tętniaka, po usunięciu guza mózgu, po powikłanych operacjach neurochirurgicznych. Podstawą terapii Bobath u dorosłych jest analiza zaburzeń kontroli napięcia mięśniowego i postawy ciała pacjenta. Fizjoterapeuta identyfikuje problem i stara się przywrócić kontrolę ruchu ściśle współpracując z pacjentem. Pacjent powinien być jak najbardziej aktywny w trakcie terapii, terapeuta jedynie wspomaga ruch. Dużą rolę odgrywa aktywizacja centrum ciała i nauka prawidłowego ruchu lub zmiany pozycji. Fizjoterapeuta wykorzystuje szereg bodźców, w specyficzny sposób stymuluje układ nerwowy pacjenta, pobudza aferentne drogi nerwowe tak aby ośrodkowy układ nerwowy mógł wygenerować optymalną odpowiedź ruchową. Istotny jest sposób dotykania pacjenta, ponieważ każdy bodziec dotykowy prowokuje określoną reakcję układu nerwowego. Ostatecznym efektem ma być samodzielny, ergonomiczny ruch pacjenta.